محمد یاری امیدوار بود آرای زیادی را در دور دوم جمع نماید البته تعدادی از فرصت طلبان را نیز پیداکرد اما تصور نمی کردبا ریزش نیروهای اصلی اش مواجه شود. تلاش وی در این مدت حداکثر ریزش هایش را جبران کرده و این چیزی است که خشم او را برانگیخته است. شاید محمدیاری حسرت ارزوی موروثی کردن نمایندگی در خانواده خود را تا ابد با خود داشته باشد.

شاید او فکر می کند که ای کاش قدری حواسش جمع می بود و افراد توانمندی را دور خود جمع می کرد اگرچه انتساب مدیران نالایق سیاست کاری او بود چرا که همیشه بله قربان گوی او بودند اما باید فکر اینجا را هم می کرد که بی لیاقتی آنان در جمع آوری آرا نیز دامن گیر او خواهد شد. به هرحال خود کرده را تدبیر نیست . تازه انصافا 12 سال نمایندگی کافی است. بهتر است ایشان دنبال کارشان بروند چرا که دیگرکسب تجربه بیشتر تا کی؟ پس کی باید از این تجارب استفاده نمود؟ مگر اینکه بگوییم تجربه ای در کار نیست و مردم سر کار اند. اما نه این بار مردم بیدارند.